Eén ding dat we in de hemel niet kunnen doen

 

Zending is niet alleen ver weg, maar ook dichtbij, zo wordt de luisteraars nog al eens op zendingsbijeenkomsten verteld. Daar wil ik nu - vrij vertaald - wat over doorgeven uit een boekje dat ik in de laatste maand van ons verblijf in Canada kreeg:

Honderd jaren na nu, wat zal dan het enige zijn dat echt belangrijk is? Is het dan belangrijk hoeveel geld u had? Is het dan belangrijk welke auto u reed? Het enige dat belangrijk is, is wie er in de hemel is en wie in de hel. Jezus vertelt ons in Mattheüs 18 vers 11: "De Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, wat verloren was." Als het voor Jezus van het hoogste belang is om verlorenen te bereiken, moet dat dan ook voor ons niet van groot belang zijn? De eigenlijke vraag is, wat voor ding van betekenis doe ik vandaag dat over meer dan honderd jaar na nu belangrijk is?

Twee Korinthiërs 5 vers 10 verzekert ons: "Wij allen moeten geopenbaard worden voor de rechterstoel van Christus, opdat een ieder wegdraagt, wat door het lichaam geschiedt, naardat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad." Geloven wij werkelijk dat er een dag zal zijn waarop we voor Zijn troon zullen staan? En denkt u dat het op die dag iets uitmaakt of u vrijmoedig hebt getuigd tot ongelovigen? Of u tot een totaal verloren en stervende wereld hebt gesproken over het enige Antwoord voor de ziel - Jezus? Ja toch! Het maakt een groot verschil of u van het kostbaarste dat u bezit, hebt getuigd tot een ieder die u maar kon bereiken.

Ik probeerde mij eens in te denken dat ik voor Gods troon zou staan en ik voelde dat sommige gedachten mij zullen treffen. Het zal mij diep raken hoe zondig en onrein ik ben in het gezicht van Algehele Heiligheid. Het zal mij verwonderd doen staan hoe schoon de hemel is. Maar dan denk ik dat het me diep zal raken dat ik zal wensen dat ik heel wat meer van Christus getuigd zou hebben dan ik op aarde heb gedaan.

Ik verzeker u dat er in de hemel één ding is dat we niet kunnen doen. We kunnen in de hemel God verheerlijken, Hem prijzen, zingen tot Zijn eer. Maar één ding dat we in de hemel niet kunnen doen, is getuigen tegenover een ongelovige. Waarom? Omdat in de hemel geen ongelovigen zijn. Realiseren wij ons dat, op het moment dat we onze laatste adem uitblazen, we nooit meer in staat zullen zijn om met een verloren mens te praten? Omdat dit zo is, zou het niet een zaak van het hoogste belang moeten zijn, om op aarde verloren mensen te bereiken, zo lang we kunnen?

Ik vraag me af, als we met Petrus en Paulus konden spreken, wat voor advies zij ons zouden geven. Ik geloof echt dat zij ons zouden zeggen ons geheel en al te geven aan het bereiken van de verlorenen, koste wat kost; niet terug te zien, maar vrijmoedig uit te komen voor onze Heere. Dat is het waar het om gaat: iedere gelovige erop uit sturen met vertrouwen, vrijmoedigheid en liefde tot Jezus Christus om de totaal verloren en stervende wereld te bereiken. Mensen zullen niet geloven en Hem aanroepen tot hun behoud, tenzij zij horen wat Hij heeft gedaan. En hoe kunnen zij horen, tenzij iedere Christen de grote Naam van Jezus tot iedere mogelijke persoon brengt?

Elke dag sterven er zo'n driehonderdduizend mensen. Ik vraag me af waar zij de eeuwigheid zullen doorbrengen…