Vorige week in Hilversum
Het was erg stil op de snelwegen van Garderen naar Hilversum, woensdagavond een week geleden. Achteraf hoorde ik, wat ik al vermoedde, dat er een 'belangrijke' voetbalwedstrijd was. Heel wat extra tijd moet je tegenwoordig inplannen voor de mogelijke, waarschijnlijke, bijna overal aanwezige files. Dit keer hield ik dus geruime tijd over. Ik had een prekenbandje opgezet toen ik Garderen verliet en zocht voor het laatste halfuur een rustig plekje in Hilversum om verder te luisteren naar een preek over I Korinthiërs 15 vers 1 en 2: "Voorts, broeders, ik maak u bekend het Evangelie dat ik u verkondigd heb, hetwelk gij ook aangenomen hebt, in hetwelk gij ook staat; door hetwelk gij ook zalig wordt, indien gij het behoudt op zodanige wijze, als ik het u verkondigd heb; tenzij dan dat gij tevergeefs geloofd hebt."
Waarover zou ik preken? Ik wist het niet. Heel wat preekstof ging mij door de gedachten, maar ik wist het nog steeds niet. De tekst van de voorafgaande zondag is meestal waarover ik in de weekdiensten preek. Maar het werd mij duidelijk dat die tekst nu niet de preektekst zou kunnen zijn. Hoewel de inhoud er prachtig genoeg voor was: Mattheüs 11 vers 28-30: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen. Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht."
De organist speelde voor de dienst psalm 73. En dat ging tot mijn ziel spreken. En dat werd de Schriftlezing en het werd ook de tekst: vers 1. Daar schrijft Asaf: "Immers is God goed voor Israël, voor degenen die rein van hart zijn."
En het mocht meevallen. Het wonder dat Israël een natie was waarover zegge en schrijve niet één goed woord te vermelden was, en dat God voor deze mensen nu toch goed was. En dat zulke mensen nu rein van hart kunnen heten, door het reinigende bloed van Jezus Christus.
Ik had mijn horloge wel bij mij, maar durfde hem niet op de lessenaar neer te leggen. Ik wist: de Heere zal mij de tijd geven voor het preken, niet te lang en niet te kort. Ik hoef niet de tijd vol te praten…
En zo gebeurde ook: van halfacht tot kwart voor negen duurde deze weekdienst.
Daarna, in de 'consistoriekamer' van deze Lutherse kerk, kwam het gesprek op de kerkelijke gang door het leven van één van de bestuursleden van dit kleine comité. Het was goed te horen hoe de Heere werkte.
Daarna, en dit is de reden dat ik over dit onderwerp schrijf, kreeg ik van hem een boekje van de gereformeerde dominee D.G. Molenaar over 'De doop met de Heilige Geest'. Dit boekje ben ik gaan lezen, en het heeft mij veel gedaan: om nu toch van dag tot dag VOL van de Heilige Geest te kunnen en te mogen zijn. Het verlangen kwam onweerstaanbaar over mij om geen armzalig leven te leiden, hoewel het tot mijn doodssnik arm-zalig blijft…! Om steeds innige, tere verborgen omgang met mijn Vader te krijgen.
Niet zozeer religie, maar relatie. Niet alleen een stel waarheden over de Zaligmaker, maar vooral geloofsverbondenheid, vertrouwelijke omgang met mijn Zaligmaker. "De volheid van de Heilige Geest is op geen enkele andere wijze bereikbaar dan via het Kruis, waar het Lam Gods het grote offer bracht." "De talloze problemen die opdoemen zijn niet onoplosbaar, als men de mogelijkheden van de Heilige Geest maar niet beperkt tot het verleden."
