Ingekomen stukken…

 

Een kerkenraadsvergadering bevat meestal heel wat vaste punten. Onder andere opening met gebed, Schriftlezing, het zingen van een psalmvers en een meditatie. In Garderen zijn we sinds kort gewoon dat een kerkenraadslid, om de beurt, de opening verzorgt. Ik was dit gewend vanuit Springford, ingesteld door de stichter van die gemeente, om zodoende elkaar als ambtsbroeders wat beter te leren kennen, als het ware bij elkaar in het hart te kunnen kijken, in geestelijk opzicht.

Op de laatste kerkenraadsvergadering werd een meditatie voorgelezen over Noach, over wie zijn vader bij het geven van zijn naam zei: deze zal ons troosten…

We zingen een psalmvers, in dit geval was het Psalm 73 vers 12: 'k zal dan gedurig bij U zijn in al mijn noden angst en pijn; U al mijn liefde waardig schatten wijl Gij mijn rechterhand wou vatten.

Verder moeten natuurlijk de notulen worden gelezen, het verslag van de vorige vergadering, zodat een ieder weer weet wat er toen besproken en besloten is. Ik heb eens gelezen dat in Utrecht, in de tijd van de oudvaders, de notulen werden gelezen aan het eind van desbetreffende vergadering; dan werden ze ook getekend zodat een ieder zeker wist dat dit allemaal besproken en besloten was. In onze tijd gebeurt het (meestal?) op de volgende vergadering, waarbij het nogal eens gebeurt dat iemand zegt: is dat besloten? Hebben we dat ook besproken? Ik weet het niet meer.

Een goede notulist is dan ook onmisbaar. Meer dan eens heb ik ervaren: de voorzitter van een vergadering functioneert zo goed als zijn scriba of secretaris / notulist goed functioneert. Daarover heb ik in Garderen gelukkig niet te klagen.

Daarna komen de ingekomen stukken ter sprake. Meestal gaat het over periodieken en aanvragen om geldelijke en andere steun. Onder de ingekomen stukken zijn soms ook brieven van mensen in de gemeente die bij de kerkenraad dingen onder de aandacht willen brengen als de praktijk van de Doop, of van het Heilig Avondmaal; het gevaar van occultisme; hoe we de jeugd bij de gemeente kunnen houden en hoe we bij hen belang kunnen inboezemen in de dingen van God en Zijn Woord; of juist hoe we ouderen en eenzamen in het midden van de gemeente kunnen laten voelen dat we ene grote familie vormen. Ook jongeren dragen soms een onderwerp aan, zoals gebedsgenezing - hoe moeten en mogen we op grond van Gods Woord daarover denken en daarmee omgaan? Als kerkenraad eerlijk en grondig deze dingen te bespreken kost veel tijd en energie. Hierbij komt dat het nogal eens vragen betreft, die wij niet direct kunnen beantwoorden, of problemen waar ook wij als kerkenraadsleden geen oplossing voor weten. Wat te denken bijvoorbeeld van acupunctuur? Is dat occultisme? Of is dat alleen maar een voor ons wat vreemde en onbegrijpelijke, maar toch aanvaardbare geneeswijze? Belangrijk om te weten als het gaat over de vraag 'Hoe staan wij voor God?'! Want occulte praktijken hebben invloed op het geestelijk leven.

De verantwoordelijkheid van een kerkenraadslid om het welzijn van de gemeente te dienen is lang niet gering. Daarom is het belangrijk om schouder aan schouder te staan voor de gemeente. Het is mij een vreugde om zo al bijna twee jaren voorzitter van de Garderense kerkenraadsvergadering te mogen zijn! Belangrijker nog is om samen de weg te weten in Gods heilig Woord en ons door dat onfeilbare Woord te laten regeren, zodat al onze gedachten daarmee doordrenkt, en daardoor bepaald worden.

Wanneer wij de verwarring zien die er ook onder ons is, is het een wonder dat er nog eenheid is in een gemeente met zoveel honderden zielen.